Abba labba lá

Hún hét Abba-labba-lá. Hún var svört og brún á brá og átti kofa í skóginum á milli grænna greina og trúði á stokka og steina. En enginn vissi, hvaðan hún kom í þennan skóg; enginn vissi, hvers vegna hún ærslaðist og hló, og enginn vissi, hvers vegna hún bæði beit og sló.- Hún hét Abba-labba-lá. Hún var svört og brún á brá og gerði alla vitlausa, sem vildu í hana ná. Á villidýrablóði, á villidýrablóði, lifði Abba-labba-lá. ...Einu sinni sá ég Abba-labba-lá. Hún dansaði í skóginum, svört og brún á brá. Mér hlýnaði um hjartað og hrópaði hana á: Abba-labba, Abba-labba, Abba-labba-lá! Þá kom hún til mín hlaupandi og kyssti mig og hló, beit mig og saug úr mér blóðið, -svo ég dó. -Og afturgenginn hrópa ég út yfir land og sjá: Varið ykkur, veslingar, varið ykkur, veslingar, á Abba-labba-lá. Davíð Stefánsson frá Fagraskógi